نادرشاه تا قبل از سلطنت، هیچ‌گونه اقدامی علیه شیعیان یا مذهب تشیع نکرده بود. داستان بی‌توجهی او به جامعه و عالمان شیعه، مربوط به شورای دشت مغان و بعد از آن است. وی در خلال سلطنتش، نه‌تنها حمایت از خاندان شیعی صفوی، بلکه لعن و نفرین خلفای راشدین را نیز منع کرد. این دو شرط، اساس نظریاتی است که درباره ت نادر نسبت به مذهب تشیع ارائه شده است.

ناد‌ر د‌ر سال 1115‌ش خود‌ را شاه ایران خواند‌. ناد‌ر‌شاه که خود‌ را سرد‌اری چون تیمور‌لنگ می‌د‌انست برای نفوذ به خارج از مرزهای ایران د‌ر آسیای‌میانه، افغانستان و هند‌وستان به جنگ متوسل شد‌. از نظر ی چنین مشی توسعه‌طلبانه‌ای، د‌یوان‌سالاری را نهاد‌ محوری حکومت نمی‌د‌انست بلکه ارتش را شالود‌ه قد‌رت امپراتوری قرار می‌د‌اد‌. این ت گرانه نظامی برای کشور بهای سنگینی د‌اشت و مرد‌م را هرچه بیشتر تهید‌ست کرد‌.

ظهور نادرشاه افشار به سلطنت صفویه خاتمه داد. با آنكه در عالم ت به او اهمیت بسیار داده شده است. امّا در این دوره در عالم هنر پیشرفت چشمگیری دیده نمیشود؛ تنها زرگری و طلا و نیز میناكاری ترقی داشته است. همچنین بعضی از قرآنهای نفیس مذهب در دست است كه به زمان نادر نسبت داده میشود، كاخ خورشید و برجهای دیده بانی شهر كلات از هنر معماری این دوره است.

نادرشاه با اولویت دادن به مسائل ی و نظامی، به نهاد دینی نپرداخت، بلکه بزرگ‌ترین دغدغه او حفظ چارچوب حکومت بود و همه چیز را در خدمت ت می‌دید؛ حتی نهاد دینی باید در خدمت ت می‌بود. این وضعیت، به تعامل ناهماهنگ و غالبیت نهاد دولت بر نهاد دین منجر می‌شد. علاوه بر این، نادر در بستر این اوضاع، ایده‌های مذهبی خاصی هم داشت. وی از مذهب تشیع مانند صفویان حمایت رسمی نمی‌کرد و طرفداری از خاندان صفوی را منع نمود و برای علما نیز ارزشی قائل نمی‌شد؛ زیرا علما

ايران در زمان صفویه جز کشور های قدرتمند در خاورمیانه محسوب میشد و مرز های آن از شمال شرقي، تا نزديكي بخارا و بلخ و از شمال غربي،تا درياي سياه و کشور هایی از قبيل آذربايجان، ‌ارمنستان و ازجنوب، تادرياي عمان و خليج فارس و ازشرق ، با سلطه بر قندهار و مكران هم مرز با هندوستان و ازغرب ، با سلطه بر بغداد و موصل هم مرز با سرزمين جزيره» كه تحت تسلط عثمانيان بود. اما در آن زمان از جهات مختلف به ایران حمله شد .

​​​​​​ نادرشاه افشار (از سال ۱۱۱۵ تا سال ۱۱۲۶ خورشیدی) رضاقلی میرزا افشار (از سال ۱۱۱۵ تا سال ۱۱۱۹ خورشیدی) به‌عنوان نایب‌السلطنه حکم پادشاهی داشت. نصرالله میرزا افشار (از سال ۱۱۱۹ تا سال ۱۱۲۶ خورشیدی) به‌عنوان نایب‌السلطنه حکم پادشاهی داشت. عادل‌شاه افشار (از سال ۱۱۲۶ تا سال ۱۱۲۷ خورشیدی) ابراهیم‌شاه افشار (ازسال ۱۱۲۷ تا سال ۱۱۲۸ خورشیدی) شاهرخ‌شاه افشار (ازسال ۱۱۲۸ تا سال ۱۱۲۹ خورشیدی) دوره دوم (از سال ۱۱۳۰ تا ۱۱۷۵ خورشیدی) حاکم مشهد، نصرالله میرزا دوم